مواد موثره داروهای پپتیدی
در سال 1923 همگام با استفاده از انسولین استخراج شده از پانکراس حیوانات برای درمان دیابت نوع 1 انقلابی در استفاده از پپتیدها به عنوان دارو ایجاد شد. از آنجایی که داروهای انسولینی به دلیل شیوع چاقی، نرخ رشد سالانه 10 درصدی داشتند بنابراین آغاز توسعه داروهای پپتیدی را می‌توان به پپتیدهای کوتاه‌تری مانند اکسی‌توسین، وازوپرسین، سوماتوستاتین و هورمون آزادکننده گنادوتروپین نسبت داد.
اهمیت داروهای پپتیدی روز به روز در حال افزایش است و در سال‌های اخیر علاقه‌ی شرکت‌های داروسازی برای استفاده از پپتیدها به عنوان دارو به سرعت در حال رشد می‌باشد. این داروها به عنوان یک راه حل امیدوارکننده برای درمان بیماری‌های مختلف نظیر سرطان، دیابت و بیماری‌های قلبی-عروقی شناخته شده اند. کاربرد درمانی پپتیدها برای سایر بیماری‌ها نیز در حال تکامل است هرچند در آینده پپتیدهای درمانی ضد سرطان بیشترین سهم از بازار را به خود اختصاص خواهند داد.
از مهمترین ویژگی داروهای پپتیدی می‌توان به اثربخشی، انتخاب پذیری، پایداری و ایمنی زایی بالا اشاره کرد.
